Sesje u Venara

Neverwinter dzień 5

Po uprowadzeniu Numizmosa rozbita i poraniona drużyna postanowiła wziąć jedną z łodzi i wrócić do siebie na kwaterę odpocząć i obmyślić plan ratowania kapłana. Wcześniej dobili targu nawiązując współpracę z Dirckiem. Oddając mu znaleziony notes w kwaterze Emilio zawierający wiele nazwisk i kontaktów w zamian otrzymując obietnicę znalezienia Numismosa. Nocą, Ledalac został nawiedzony podczas snu przez dziwną mroczną postać. Zaproponował im współpracę dzięki której oferował swoją pomoc w zamian za odzyskanie Łzy Vecny. Warunkiem współpracy było jednak zostawienia w spokoju Gerharda Smallville. Jako akt dobrej woli, podał im hasło dzięki któremu Numizmos miał pozbyć się długu i wspomnianego Gerharda.

Koło południa, w miarę wypoczęta drużyna ruszyła na poszukiwanie Numizmosa. Dzięki pomocy Dircka udało się go namierzyć w jednej z posiadłości w granicach miasta. Na miejscu okazało się, że kapłan za namową brata postanowił ruszyć wraz z nim na południe by pomóc mu w jego misji – uwolnienia ludzi od pasożytów, jak nazwał bogów. Okazało się, że na terenie posiadłości przebywał również ich dawny znajomy Guido, którego widzieli w towarzystwie rudej kobiety. Podejrzewali, iż jest to poszukiwana przez nich Brunhilda jednak nie dało się tego potwierdzić na sto procent. Ponowne spotkanie z Bilozmosem nie było już tak agresywne jak ostatniej nocy, a nawet nie miał nic przeciwko temu by przed wyruszeniem w drogę dokończył swoje sprawy w mieście i wraz z towarzyszami udał się w miasto.

Pierwszym ruchem drużyny było udanie się do świątyni Pelora na spotkanie z arcykapłanką Izoldą Begenen, której opowiedzieli o niebezpieczeństwie związanym z dziwnym kamieniem pochodzącym z innego Planu i najprawdopodobniej roznoszącym choroby. Wskazali tez miejsce i osoby, które mogą nim dysponować. W między czasie okazało się, iż Trandil został już nim zarażony co w konsekwencji skutkowało zastosowanie kwarantanny wobec niego do czasu wyleczenia. Izolda zobowiązała się do zajęcia się sprawą a Numizmos, Ledalac i Caladel ruszyli do Gildii Księżycowego Płaszcza. Niestety nie zastali tam Eltory, która udała się na wyścigi dyliżansów co było ich kolejnym miejscem do odwiedzenia.

Na miejscu jednak nie zastali Eltory, gdyż została gdzieś pilnie wezwana. Spotkali się natomiast z Gerhardem, który po usłyszeniu hasła niechętnie aczkolwiek uznał je i darował długi Numizmosa vel Kastora. Zastrzegł tym samym, iż nie chce więcej go widzieć na oczy i zły oddalił się w bliżej nie określonym kierunku. W Wielkim Parku spotkali jeszcze Songoku, który kurował się po ostatniej walce z Daronem. Okazało się, że walka miała dla niego przykre konsekwencje już po i nie był w stanie do czegokolwiek przez kilka ostatnich dni.

Chodząc po mieście zauważyli jakiś cień przelatujący nad ich głowami, który należał do rzucającego go gryfa z jeźdźcem przelatującym nad miastem. Po bliższym przyjrzeniu jeźdźcem okazał się być Bilozmos. Zagadka tej sytuacji rozwiązała się w karczmie, gdzie spotkali Dircka. Poinformował ich, że późnym popołudniem oddział straży miejskiej wraz z Garlanem – arcykapłanem świątyni Św. Cothberta, Eltorą oraz Izoldą wkroczyli na teren posiadłości zamieszkałej przez Bilozmosa gdzie wywiązała się regularna bitwa z mieszkańcami. Nikt nie chciał się poddać więc jeńców nie wzięto a jedynym ocalałym okazał się właśnie Bilozmos, który uciekł na grzbiecie gryfa. Dirck przekazał im tez informację o miejscu pobytu Guido i jego towarzyszki. Ustalili, iż po zmroku ich tam zaprowadzi, dzięki czemu będą mieli okazję zająć się nimi. Aby być w pełni sprawnymi i wypoczętymi postanowili przespać się co stworzyło okazję do kolejnych odwiedzin licza…

Mimo dotrzymania słowa przez Dalmara Wittbrauma i anulowania długu Numizmosa Ledalac nie był skory zawrzeć z nim układ. Przekonał go do jeszcze jednego dnia zwłoki aby móc w pełni przekonać towarzyszy do podjęcia się działań dla niego.

Po kilku godzinach odpoczynku, cała drużyna wraz z Dirckiem ruszyła na miejsce pobytu Guido i jego bandy, która jak się okazało czegoś pilnowała…

Nieoczekiwane spotkanie

Po spotkaniu z kanclerzem drużyna udała się do „Jaskini” celem odszukania Brunhildy i nabycia trochę „towaru”. Nie znając jednak lokalizacji tego miejsca postanowili spróbować języka. Przypadkiem spotkali starego znajomego barda Albina, który znał to miejsce i postanowił im pomóc jednakże pod żadnym pozorem nie zgodził się by z nimi tam pójść. Początkowy pech związany z wpadnięciem w pułapkę za sprawą Trondila dalej przyniósł odkrycie w postaci martwych ciał członków tutejszego gangu. Okazało się, że „Jaskinia” to siedziba jednego z gangów złodziei w Neverwinter a sam kompleks połączony jest z kolejnymi. Wśród zwłok znaleźli jednego z lepiej ubranych, martwych złodziei co wskazywałoby na przywódcę, na twarzy którego dostrzegli ropiejące rany wokół których widoczny był ślad magii. Pośród zabitych udało im się znaleźć jednego żywego, który jednak znajdował się w tak ciężkim stanie, że eksploracja dalszej części pomieszczeń z jego udziałem była niemożliwa.

Badanie tego miejsca doprowadziło ich do siedziby innego gangu, który jak się później okazało był odpowiedzialny za śmierć Kurta Holgera i jego ludzi. Po krótkiej potyczce i wejściu do magazynu okazało się, że cały gang opuszcza to miejsce z niewyjaśnionych powodów na rozkaz Emilio – przywódcy gangu. Po krótkiej ale bardzo intensywnej dyskusji drużyna została skierowana do szefa, jednakże na drodze stanął im Sebastiano, który nie dopuszczał nikogo gdyż Emilio poszedł się modlić i nakazał by nikt mu nie przeszkadzał. Drużyna miała szczęście gdyż Sebastiano okazał się hazardzistą i dał się namówić na grę w pokera, której stawką było wejście do pomieszczeń Emilio. Szczęśliwie udało się wygrać i można było wejść do środka. Niestety, tu również czekała ich przykra niespodzianka w postaci trupa bez głowy z krwawym śladem biegnącym do bliblioteczki, za którą jak się okazało znajdowało się ukryte przejście prowadzące do tunelu.

Podążając w głąb drużyna natknęła się na kilka olbrzymich szczurów, z którymi nawiązali potyczkę. Idąc dalej korytarzem dotarli do większego wyrobiska, do których prowadziły tory. Wagonik górniczy na końcu torów zawierał zwłoki mężczyzny oraz uciętą głowę a w jego ekwipunku widoczny był jaśniejący kamień o podobnym rodzaju magii co u zabitego Kurta Holgera. Podążając dalej tunelem, drużyna natknęła się na dużą jaskinię zawierającą wszelkiego rodzaju towaru oraz niedobitki trzeciego z gangów. Osaczeni z jednej strony przez gang Valantinów oraz odcięci od rzeki przez nieznanych kultystów zastanawiali się co dalej czynić. Po krótkiej rozmowie wszyscy doszli do porozumienia zawiązując sojusz przeciwko grupie kultystów blokujących jedyną drogę ucieczki z kompleksu.

Po dotarciu nad rzekę wywiązała się walka przeciwko dwóm zbrojnym, czterem czarodziejom i kapłanem, który odprawiał rytuał mający na celu przyzwanie demonicznego bytu. W chwili ataku na samego kapłana wydarzyło się coś co pokrzyżowało wszystkie plany oraz doprowadziło do nieoczekiwanych konsekwencji. Okazało się, że owym kapłanem był starszy brat Numizmosa – Bilozmos co zaowocowało tym, iż kapłan Pelora nie był w stanie kontynuować walki przeciw swemu bratu. Pomimo, iż udało się dość szybko wyeliminować czarodziejów to przyzwany demoniczny byt był na tyle skuteczny, że pomimo odnoszonych ran eliminował członków drużyny i ich sprzymierzeńców. I mimo, że w ostatnim akcie desperacji Ledalac odesłał stwora do jego planu to po ogłuszeniu Numizmosa zaklinacz pozostał sam przeciw mrocznemu kapłanowi. Rzucił mu znaleziony kamień i tym samym zażegnał niebezpieczeństwo bezpośredniego, samotnego starcia.

Gdy Ledalac stawiał na nogi swoich rannych, potłuczonych i nieprzytomnych przyjaciół w tym czasie łódź z uprowadzonym przez brata Numizmosem oddalała się rzeką w ciemność nocy…